Festiwal: Ktoś, nie coś. Jak nauka i kultura mogą wspierać dobrostan zwierząt?

Tegoroczna edycja festiwalu KNC, organizowana w duchu programu „Ktoś, nie coś”, stawia w centrum uwagi relacje międzygatunkowe, etykę łowiectwa, ochronę prawną zwierząt oraz komunikację z nimi. Nie chodzi tu o powierzchowną empatię czy estetykę „eko”, ale o realne przesunięcie perspektywy – od patrzenia na zwierzęta do patrzenia z nimi.

Festiwal: Ktoś, nie coś. Jak nauka i kultura mogą wspierać dobrostan zwierząt?
Adobe Stock
angle Festiwal KNC 2025. Kiedy i gdzie?
angle Komunikacja międzygatunkowa
angle Psychologia myślistwa
angle Prawne aspekty ochrony zwierząt
angle Etyka polowań

Festiwal KNC 2025. Kiedy i gdzie?

Tegoroczna edycja Festiwalu KNC odbędzie się we Wrocławiu w dniach 26 i 27 kwietnia 2025 roku. To wydarzenie skupia się na idei szacunku i uważności wobec zwierząt, promując interdyscyplinarne spojrzenie na relacje międzygatunkowe. W programie znajdziesz panele dyskusyjne, warsztaty i spotkania z ekspertami z zakresu etologii, prawa, etyki oraz kultury. To przestrzeń, w której głos zwierząt wybrzmiewa mocno i wyraźnie – w dialogu z naukowcami, artystami i aktywistami. Pełen program festiwalu dostępny jest na stronie Fundacji Olgi Tokarczuk

Komunikacja międzygatunkowa

Zwierzęta nie używają słów, ale ich język jest pełen znaczeń – wystarczy uważnie patrzeć i słuchać. Komunikacja międzygatunkowa to coś więcej niż wydawanie komend czy rozpoznawanie gestów. To budowanie relacji opartej na zaufaniu, empatii i gotowości do odczytywania subtelnych sygnałów. Rozmowy na ten temat pozwalają zrozumieć, że każde zwierzę, niezależnie od gatunku, ma swój sposób wyrażania emocji, potrzeb i nastrojów.

Człowiek, który potrafi wejść w dialog z innym gatunkiem, zyskuje nie tylko lepszego towarzysza, ale też głębszy kontakt z naturą. W świecie, gdzie tempo życia spycha na margines uwagę i cierpliwość, przypomnienie o tym, że prawdziwa komunikacja wymaga obecności, staje się szczególnie istotne. To także temat bardzo praktyczny – dotyczy codziennego życia z psem, kotem czy koniem.

Psychologia myślistwa

Myślistwo to nie tylko aktywność fizyczna, ale również złożony konstrukt psychiczny i kulturowy. Współczesna debata wokół tej praktyki często zatrzymuje się na poziomie etycznym, pomijając aspekt emocjonalny i psychologiczny. Tymczasem potrzeba polowania, poczucie kontroli nad przyrodą, a także emocje towarzyszące śmierci zwierzęcia to tematy warte głębszej refleksji.

Zrozumienie psychologicznych mechanizmów stojących za myślistwem może pomóc w zbudowaniu bardziej świadomego dialogu między stronami o odmiennych poglądach. To także punkt wyjścia do zadania sobie ważnych pytań: czy współczesny człowiek rzeczywiście potrzebuje polowania, czy raczej jego rytuału? Co mówi o nas fascynacja śmiercią zwierzęcia w kontekście naszego miejsca w ekosystemie? Takie pytania nie mają prostych odpowiedzi – i właśnie dlatego trzeba je stawiać.

Prawne aspekty ochrony zwierząt

Prawo dotyczące ochrony zwierząt wciąż ewoluuje, ale wiele osób nie zdaje sobie sprawy, jak wiele zależy od jego znajomości i egzekwowania. Gdy dochodzi do wypadku z udziałem zwierzęcia, każda decyzja – od wezwania pomocy po zgłoszenie sprawcy – ma realne konsekwencje prawne. Przepisy w tym zakresie są często nieintuicyjne i wymagają interpretacji, a brak świadomości może prowadzić do krzywdy lub zaniechania.

Temat ten wykracza jednak poza kwestie wypadków – dotyczy także warunków życia zwierząt w miastach, dostępu do terenów zielonych czy odpowiedzialności za zwierzęta domowe. Ochrona prawna zwierząt nie kończy się na zakazie znęcania – obejmuje cały system reagowania na sytuacje, w których zwierzęta potrzebują pomocy. Rozmowy o tym aspekcie uczą nie tylko prawa, ale i obywatelskiej odpowiedzialności wobec istot słabszych.

Etyka polowań

Etyka łowiectwa to jedna z najbardziej polaryzujących kwestii we współczesnej dyskusji o prawach zwierząt. Z jednej strony przywoływana jest tradycja, z drugiej – argumenty etyczne, ekologiczne i emocjonalne. Coraz częściej mówi się o tym, że relacja człowieka z dziką przyrodą powinna opierać się na szacunku i ochronie, a nie dominacji. Dyskusje o etyce polowań to nie tylko rozmowy o zakazach i nakazach – to także pytania o granice odpowiedzialności człowieka wobec innych gatunków.

Czy zabijanie dla sportu może być moralnie uzasadnione? Czy rytuały polowań przystają do dzisiejszego świata, w którym coraz lepiej rozumiemy emocjonalność i zdolność do odczuwania cierpienia przez zwierzęta? Poruszanie tego tematu to nie walka o rację, ale przestrzeń do refleksji nad tym, kim jesteśmy jako ludzie – i jak traktujemy tych, którzy nie mają głosu.

Festiwal KNC 2025 to wyjątkowa okazja do pogłębienia wiedzy na temat zwierząt i ich miejsca w naszym świecie. Dzięki różnorodnym spotkaniom i warsztatom, uczestnicy będą mogli spojrzeć na relacje między ludźmi a zwierzętami z nowej perspektywy, co może przyczynić się do bardziej świadomego i empatycznego podejścia do naszych braci mniejszych.

 

Źródło: https://fundacjaolgitokarczuk.org/aktualnosci/ktos-nie-cos-odslona-wroclawska/

 

Zobacz podobne

brak artykułów
FAQ
Najczęściej zadawane pytania
Jakie prawa chronią zwierzęta w Polsce i co warto wiedzieć na co dzień?

Zwierzęta w Polsce są chronione przez Ustawę o ochronie zwierząt oraz inne przepisy, które regulują m.in. znęcanie się, obowiązki opiekuna, czy odpowiedzialność za zwierzęta domowe i gospodarskie. Warto znać podstawy prawa, np. co zrobić w razie wypadku z udziałem zwierzęcia, jak zgłaszać przypadki zaniedbania lub gdzie szukać pomocy. Świadomość prawna to realne narzędzie ochrony.

Czy etyczne polowanie w ogóle jest możliwe?

To zależy od definicji „etyki”, jaką przyjmiemy. Niektórzy widzą etyczne polowanie jako działanie w zgodzie z naturą i tradycją, inni – jako moralnie nieakceptowalne zabijanie dla sportu. Coraz więcej osób uważa, że zrozumienie emocjonalności zwierząt powinno prowadzić do rewizji takich praktyk.

Dlaczego warto rozmawiać o zwierzętach nie jak o „czymś”, ale „kimś”?

Zwierzęta nie są rzeczami – mają emocje, potrzeby, relacje. Zmiana języka to pierwszy krok do zmiany postawy. Mówienie o zwierzętach jako o „ktoś” to nie tylko zabieg językowy, ale przejaw empatii i uznania ich podmiotowości.