Naturalne materiały w klatkach. Czy drewno i siano są bezpieczne dla koszatniczek?

Co można, a czego lepiej unikać?

Drewno to jeden z najczęściej stosowanych materiałów w wyposażeniu klatek dla koszatniczek. Nadaje się na półki, mostki, domki i elementy do wspinaczki, ale kluczowe znaczenie ma wybór odpowiedniego rodzaju drewna. Najbezpieczniejsze są twarde gatunki drzew liściastych, jak leszczyna, jabłoń, brzoza czy grusza – są nietoksyczne i dobrze znoszą kontakt ze śliną oraz moczem gryzoni.

Absolutnie niewskazane są iglaki (np. sosna, świerk), ponieważ zawierają żywice i olejki eteryczne drażniące układ oddechowy i pokarmowy. Ważne, aby drewno było nieimpregnowane, bez lakieru i barwników, a przed umieszczeniem w klatce – dokładnie wysuszone i oczyszczone z kory. Koszatniczki uwielbiają gryźć drewno, dlatego dobrze dobrany materiał spełnia też funkcję naturalnego ścieracza zębów.

Siano jako podłoże, przekąska czy materiał budulcowy?

Siano pełni w klatce koszatniczki wiele funkcji – może być źródłem błonnika, materiałem do budowy gniazd i elementem wyściółki. Jednak nie każde siano się nadaje. Najlepiej wybierać siano dobrej jakości – pachnące, suche, wolne od pleśni i kurzu, najlepiej pochodzące od sprawdzonego producenta. Koszatniczki chętnie zjadają siano, co wspomaga ich trawienie i działa korzystnie na ścieranie zębów.

Rozrzucone po klatce siano może też służyć jako izolacja – gryzonie wykorzystują je do wyścielania domków i zakamarków. Nie powinno ono jednak stanowić jedynego podłoża – nie wchłania wilgoci tak dobrze jak np. pellet czy ściółka lniana. Trzeba też dbać o jego regularną wymianę, aby uniknąć gromadzenia się amoniaku i drobnoustrojów. Warto unikać siana perfumowanego lub barwionego, ponieważ substancje chemiczne mogą być toksyczne.

Naturalne gałęzie i korzenie

Gałęzie i korzenie to nie tylko dekoracja – dla koszatniczek to także narzędzie do zabawy, wspinaczki i ścierania zębów. Wybierając je, należy kierować się tymi samymi zasadami co przy drewnie – najlepsze są twarde gatunki drzew liściastych: jabłoń, grusza, leszczyna, brzoza. Przed umieszczeniem w klatce warto gałęzie wyparzyć wrzątkiem lub włożyć do piekarnika na 30 minut w temperaturze ok. 100°C, aby pozbyć się pasożytów i grzybów.

Gałęzie nie mogą mieć pleśni, oznak zgnilizny ani kontaktu z nawozami czy spalinami – zbierając je z natury, należy wybierać miejsca oddalone od dróg i pól uprawnych. Gałęzie o różnych średnicach wspierają naturalną aktywność koszatniczek, umożliwiając eksplorację i stymulację ruchową. Z kolei niewielkie korzenie mogą służyć jako naturalne elementy do podgryzania – pomagają w kontroli stale rosnących siekaczy.

Czy naturalne materiały są bezpieczne?

Choć naturalne materiały są znacznie lepszym wyborem niż plastik czy sztuczne barwniki, nie są całkowicie pozbawione ryzyka. Drewno może spleśnieć, siano spleśnieć lub zostać zanieczyszczone bakteriami, a gałęzie – zawierać toksyczne substancje, jeśli zbierano je z niewłaściwego miejsca. Najczęstszym zagrożeniem jest pleśń i wilgoć, które prowadzą do infekcji dróg oddechowych, chorób skóry i problemów trawiennych.

Kluczowe znaczenie ma higiena klatki i jakość używanych materiałów. Wszystko, co trafia do wnętrza, powinno być regularnie kontrolowane i w razie potrzeby wymieniane. Ważne jest także odpowiednie przechowywanie zapasów – siano powinno być trzymane w suchym, przewiewnym miejscu, drewno – z dala od wilgoci i światła słonecznego. Dla bezpieczeństwa można stosować również specjalne preparaty dezynfekujące do akcesoriów gryzoni.