Wilcze love story. Mróz czuwał przy umierającej Trzynastce

Na pomoc dzikim zwierzętom

Mróz, jak wiele wilków, żył w wolności, błąkając się po lasach Puszczy Barlineckiej. Po tym jednak jak wpadł we wnyki i doznał poważnych ran, trafił do Ośrodka Rehabilitacji Dzikich Zwierząt (ORDZ) Mysikrólik.

Tam, pomimo bolesnych ran, rozpaczliwie próbował wydostać się z leczniczego boksu, co wyraźnie wskazywało na tęsknotę za wolnością i swoją grupą rodzinną. 

- Pomyśleliśmy, że tęskni za wolnością i swoją grupą rodzinną, która została w Puszczy Barlineckiej - relacjonuje Stowarzyszenie dla Natury "Wilk", zajmujące się ochroną przyrody, a w szczególności dużych drapieżników.

Zdecydowano więc o jak najszybszym wypuszczeniu go z ośrodka, by powrócił do naturalnego środowiska.

- Regularnie sprawdzaliśmy dane z jego obroży i zaskoczyła nas jego niewielka mobilność, którą złożyliśmy na kark dotkliwych urazów po wnyku. Prawda okazała się jednak inna.

Trzynastka – historia młodej wilczycy

Kilka dni po wypuszczeniu Mroza, w okolicach Barlinka, znaleziono wilczycę, która wydawała się być w bardzo złym stanie.

- Powiadomiono nas, że w pobliżu Barlinka, w miejscu odwiedzanym przez Mroza, na polu leży chory wilk. Podesłano nam zdjęcia i filmik, nie miał nadajnika.

Okazało się, że chora wilczyca to młoda samica, prawdopodobnie w rui, której stan zdrowia był dramatyczny. Miała poważne obrażenia, w tym uszkodzoną łapę, a jej ciało wstrząsały fale skurczy. 

Po przewiezieniu jej do Ośrodka Rehabilitacji w Bielsku-Białej, lekarze postawili wstępną diagnozę – zakażenie tężcem, które skutkowało sztywnością ciała.

Niestety, mimo intensywnej opieki, wilczyca zmarła nazajutrz. Z uwagi na dzień jej znalezienia, nadano jej nazwę „Trzynastka”.

Więź między Mrozem a Trzynastką

Mrożowi nie było łatwo pogodzić się z utratą towarzyszki. Pomimo że jego mobilność z dnia na dzień się zwiększała, wilk wielokrotnie wracał w miejsca, gdzie pożegnał się z Trzynastką. Jak wskazują dane z obroży telemetrycznej Mroza:

-  Jego niewielka mobilność wynikała z tego, że od powrotu w okolice Barlinka towarzyszył wiernie swojej umierającej partnerce.

Jak wilki dobierają się w pary?

Wilki, podobnie jak inne zwierzęta społeczne, dobierają się w pary na całe życie. Samce i samice wybierają swoich partnerów na podstawie kilku czynników, takich jak siła, zdrowie, a także umiejętność wspólnego polowania i opieki nad młodymi.

Ważnym aspektem jest również zgodność w obrębie terytorium – wilki tworzą tzw. "pary monogamiczne", co oznacza, że po znalezieniu partnera, utrzymują stały związek, walcząc razem o przetrwanie swojego stada. Często para wilków ma swoje miejsce na terytorium, które jest strzeżone przed intruzami, by zapewnić bezpieczeństwo przyszłym potomkom.

Dzięki nowoczesnym technikom, takim jak telemetria, można nie tylko śledzić ich życie, ale także dostrzegać silne więzi, które łączą wilcze pary. Historia Mroza i Trzynastki jest tego doskonałym przykładem.

Czytaj również: Domowe zwierzęce przyjaźnie. Ciekawostki o relacjach międzygatunkowych